Kluczowa różnica: sejsmograf to dowolny instrument mierzący ruchy gruntu, w tym fale sejsmiczne generowane przez trzęsienia ziemi, erupcje wulkanów i inne źródła sejsmiczne. Podczas gdy skala Richtera jest skalą od 1 do 10, dla wskazania intensywności trzęsienia ziemi.

Według US Geological Survey, w roku istnieje aż 1, 3 miliona trzęsień ziemi, które ludzie mogą odczuwać. Nie bierze się pod uwagę wszystkich innych drobnych wstrząsów, które zdarzają się każdego dnia, a ludzie nawet nie zdają sobie z tego sprawy. Spośród tych milionów trzęsień ziemi większość ma miejsce na odległych obszarach, z dala od ludzi i często mają one tak małą intensywność, że większość ludzi tego nie zauważy.

Chociaż istnieje wiele przyczyn trzęsień ziemi, począwszy od uderzeń meteorów i erupcji wulkanów, po wydarzenia wywołane przez człowieka, takie jak upadki kopalni i podziemne testy jądrowe, najczęstszymi przyczynami trzęsień ziemi są przesunięcie ziemskich płyt tektonicznych. Jednak zamiast tego, co powoduje trzęsienia ziemi, ważniejsze jest to, jak silne jest trzęsienie ziemi, jak wiele szkód może spowodować i jak najlepiej go zaplanować.

Aby dowiedzieć się, kiedy może nastąpić następne trzęsienie ziemi, istnieje urządzenie zwane sejsmografem. Sejsmograf lub sejsmometr to narzędzie, które mierzy ruchy gruntu, w tym fale sejsmiczne generowane przez trzęsienia ziemi, erupcje wulkanów i inne źródła sejsmiczne. Zapisy fal sejsmicznych pomagają sejsmologom w mapowaniu wnętrza Ziemi oraz lokalizowaniu i mierzeniu różnych źródeł trzęsień ziemi.

Pierwszy sejsmograf został zaprojektowany przez Zhang Henga z chińskiej dynastii Han w roku 132 AD. Nazwano go "Houfeng Didong Yi", co dosłownie oznacza "przyrząd do pomiaru sezonowych wiatrów i ruchów Ziemi". Podczas gdy urządzenie działało na założeniu, że trzęsienia ziemi wywołały kierunek, siłę i czas wiatrów, nadal mógł przewidzieć kierunek trzęsienia ziemi, który miał miejsce w odległości do 500 km (310 mil).

Plany pierwotnego sejsmometru Zhang Henga z czasem zostały utracone. Jednak historycy i naukowcy byli w stanie odzyskać wystarczającą ilość informacji, aby móc stworzyć działający model. Niemniej jednak, po roku 1880 większość sejsmometrów pochodziła od tych opracowanych przez zespół Johna Milne'a, Jamesa Alfreda Ewinga i Thomasa Graya, którzy pracowali w Japonii w latach 1880-1895. Po drugiej wojnie światowej zostały one zaadoptowane do powszechnie używanego Press-Ewinga. sejsmometr.

Sejsmometr ma ciężar zawieszony na sprężynie. Dlatego jest wrażliwy na ruchy ziemi w dół. Sprężyna i waga są zawieszone na ramie, która porusza się wraz z powierzchnią ziemi. Gdy porusza się ziemia, względny ruch między ciężarem a ziemią może zostać zarejestrowany, aby stworzyć historię ruchu Ziemi. Zmiany w ruchu można wykorzystać do wskazania szans i intensywności trzęsienia ziemi.

Skala została opracowana w 1935 roku przez Charlesa Francisa Richtera we współpracy z Beno Gutenbergiem. Oboje pochodzili z Kalifornijskiego Instytutu Technologii. Skala pierwotnie miała być używana tylko w określonym obszarze badań w Kalifornii i na sejsmogramach zarejestrowanych tylko na sejsmografie skręcania Wood-Andersona. Ostatecznie jednak skala została opracowana w przyjętym na całym świecie standardzie.

Skala Richtera wyznacza liczbę na podstawie ilości energii uwalnianej podczas trzęsienia ziemi. Skala jest logarytmem podstawowym-10, co oznacza, że ​​trzęsienie ziemi o wartości 5.0 w skali Richtera ma amplitudę wytrząsania 10 razy większą niż ta, która mierzy 4, 0 i odpowiada 31, 6-krotnemu wydatkowi energii. Chociaż skala jest zwykle uważana za etykietę od 1 do 10, a 0 to podstawa, do której porównywana jest energia, prawdą jest, że skala w rzeczywistości nie ma dolnej granicy. Wiele wrażliwych współczesnych sejsmografów rutynowo rejestruje trzęsienia o wartościach ujemnych.

Skala wielkości Richtera:

Porównanie skali Richtera i sejsmografu: