Kluczowa różnica: sztuka współczesna odnosi się do dzieł artystycznych wyprodukowanych w latach osiemdziesiątych i zakończonych w latach siedemdziesiątych. Sztuka współczesna podąża za sztuką współczesną, poczynając od lat 70. XX wieku, a kończąc na współczesności.

Sztuka nowoczesna i sztuka współczesna to dwie wyraźne epoki sztuki w ruchu artystycznym. Zasadniczo główna różnica między nimi nie jest stylem, ale wiekiem, w którym została wyprodukowana. Podczas gdy nie ma określonych wytycznych czasowych określających oba okresy, sztuka współczesna odnosi się do dzieł artystycznych wyprodukowanych w okresie od początku lat 60. XIX wieku i zakończonych. W latach siedemdziesiątych. Sztuka współczesna podąża za sztuką współczesną, poczynając od lat 70. XX wieku, a kończąc na współczesności.

Istnieje wiele argumentów określających epokę współczesnej sztuki, jednak większość argumentów umieszcza erę między latami 1860 a 1970. Sztuka współczesna to termin oznaczający styl i filozofię sztuki produkowanej w tamtych czasach. Sztuka współczesna miała na celu odrzucenie tradycji przeszłości i eksperymentowanie z nowymi sposobami widzenia i świeżymi pomysłami na temat natury materiałów i funkcji sztuki. Tradycyjna sztuka była uważana za klasyczną, która miała na celu przedstawienie rzeczywistości lub realizmu poprzez narrację. Sztuka współczesna grała i eksperymentowała z bardziej odważnymi i abstrakcyjnymi pomysłami.

Współczesna sztuka jest używana do definiowania modernizmu, okresu, który zawierał szereg "-izmów takich jak impresjonizm, postimpresjonizm, fowizm; Kubizm; Ekspresjonizm; Dadaizm, surrealizm, pop-art i wiele innych ruchów artystycznych, które razem tworzyły modernizm. Na te ruchy wpływ miały różne czynniki, takie jak światło, sztuka azjatycka, sztuka afrykańska itp. Modernistyczni mistrzowie, tacy artyści jak Vincent van Gogh, Paul Cézanne, Paul Gauguin, Georges Seurat, Henri de Toulouse Lautrec, Pablo Picasso Edvard Munch, Henri Matisse, Georges Braque, André Derain, Raoul Dufy, Maurice de Vlaminck, Pierre-Auguste Renoir, Piet Mondrian, Wassily Kandinsky i Édouard Manet byli nosicielami tej epoki.

Uważa się, że sztuka współczesna, która podąża za epoką sztuki współczesnej, zaczęła się w latach 70. i trwa nadal. Niektóre muzea i kolekcje sztuki określają sztukę współczesną jako obejmującą całą sztukę od zakończenia II wojny światowej. Tak więc wszyscy artyści, którzy produkują dzieła sztuki, są częścią ruchu sztuki współczesnej. Nie oznacza to jednak, że nie mogą być zainspirowane ani pod wpływem przeszłych ruchów. Współczesne dzieła wykorzystują różnorodne materiały i techniki, w tym nowe technologie, takie jak komputery, trójwymiarowe elementy na żywo i występy itp.

Współcześni artyści zmagają się z trudną rzeczywistością, w tym z II wojną światową, zimną wojną, feminizmem i globalizacją. Wyrastali z ideałów i myśli różniących się od tego, co robili artyści w czasach nowożytnych. Ci artyści uważają stare metody modernizmu za zbyt konformistyczne lub mgliste, zamiast decydować się na tworzenie własnych dzieł lub dzieł według własnego stylu. Jednak sztuka współczesna może czasami wydawać się sprzeczna z opinią publiczną, ponieważ wielu ludzi uważa, że ​​sztuka współczesna i jej instytucje nie podzielają wartości kulturowych. Sztuka współczesna ma na celu szokować ludzi, zwracając się ku nowym formom sztuki. Niektórzy krytycy, tacy jak Julian Spalding i Donald Kuspit, zasugerowali, że sceptycyzm, a nawet odrzucenie, jest uzasadnioną i rozsądną odpowiedzią na wiele współczesnej sztuki.