Kluczowa różnica: cukier jest przetwarzany w długim procesie. Najpierw sok jest ekstrahowany z trzciny cukrowej, a następnie jest oczyszczany za pomocą wapna i ciepła. Następnie jest on dalej przetwarzany i ostatecznie rozdziela się na kryształy cukru i melasy. Kryształy cukru są bielone i rafinowane w celu uzyskania produktu końcowego, który kupujemy w supermarkecie. To jest tradycyjny biały cukier. Z drugiej strony cukier surowy to cukier, który nie został w pełni udoskonalony do stanu, który zwykle znajdujemy na rynku. Proces rafinacji cukru zatrzymuje się tuż przed oddzieleniem kryształów cukru od melasy. Stąd cukier surowy to cukier, który naturalnie zawiera melasę.
Sacharoza, cukier stołowy, jest ekstrahowana głównie z trzciny cukrowej lub buraka cukrowego. Cukier stał się popularnym słodzikiem w XVIII wieku, po założeniu plantacji cukru w Indiach Zachodnich i obu Amerykach. Jednak cukier był produkowany już w starożytności w Indiach, a następnie w Chinach. Po XVIII wieku cukier był bardzo popularny, ale rzadki i mógł go zapewnić tylko zamożny. Dlatego cukier był często nazywany "białym złotem".
Z drugiej strony cukier surowy to cukier, który nie został w pełni udoskonalony do stanu, który zwykle znajdujemy na rynku. Proces rafinacji cukru zatrzymuje się tuż przed oddzieleniem kryształów cukru od melasy. Stąd cukier surowy to cukier, który naturalnie zawiera melasę. Jednakże cukru surowego nie należy mylić z brązowym cukrem, mimo że oba mają podobne zabarwienie i zawierają melasę. Cukier brązowy, który zyskał dziś popularność, to cukier biały z dodaną melasą.