Kluczowa różnica : w programowaniu proceduralnym programy są wykonywane z funkcjami, a dane programów są łatwo dostępne i zmieniane; podczas gdy w programowaniu obiektowym każdy program składa się z obiektów zwanych obiektami, do których nie można łatwo uzyskać dostępu i zmienić.
Procedura lub funkcja to zestaw określonych instrukcji wykonywanych kolejno po sobie. Na dane nakładane są serie procedur. Dane są zupełnie oddzielne od procedury, a różne programy zostały utworzone w celu śledzenia funkcji i zmienionych danych. OOP i POP to dwa takie programy, a ten artykuł rozróżnia te dwa.
Termin OOP oznacza "Object Orientated Programming". Reprezentuje obiekty, które mają pola danych. Pola danych to w zasadzie atrybuty opisujące obiekt. Procedury związane z obiektami są znane jako metody. OOP umieszcza dane tam, gdzie nie są one bezpośrednio dostępne przez resztę programu. Metody są jedynym sposobem oceny tych danych. Obiekty, które są zazwyczaj instancjami klas, są używane do interakcji między sobą w celu projektowania aplikacji i programów komputerowych. Java jest typem programowania obiektowego.
Termin POP oznacza "Programowanie zorientowane proceduralnie". Pochodzi z programowania strukturalnego. Procedury zawierają po prostu szereg czynności obliczeniowych, które należy wykonać. Tworzy krok po kroku program, który prowadzi aplikację przez sekwencję instrukcji. Każda instrukcja jest wykonywana w kolejności. Jest to lista lub zestaw instrukcji informujących komputer, co należy zrobić na każdym etapie i jak wykonać od pierwszego kodu do drugiego kodu. Program jest podzielony na małe części zwane funkcjami. C i C ++ to dwa typy języków programowania proceduralnego.
Porównanie między OOP i POP:
OOP | MUZYKA POP | |
Skróty | Jest to "Programowanie zorientowane obiektowo". | Jest to skrót od "Programming Orientated Programming". |
Programy | Główny program jest podzielony na mały obiekt w zależności od problemu. | Główny program jest podzielony na małe części w zależności od funkcji. |
Łączenie | Funkcje obiektów są połączone z innymi obiektami za pomocą przekazu wiadomości. | Różne części programu są połączone ze sobą za pomocą przekazywania parametrów i korzystania z systemu operacyjnego. |
Dane | Dane i funkcje każdego pojedynczego obiektu działają jak pojedyncza jednostka. | Każda funkcja zawiera różne dane. |
Znaczenie | Dane mają większe znaczenie niż funkcje w programie. | Funkcje lub algorytmy mają większe znaczenie niż dane w programie. |
Kontrola danych | Każdy obiekt kontroluje własne dane. | Większość funkcji korzysta z danych globalnych. |
Transfer | Dane nie mogą przenosić się z jednego obiektu do drugiego. | Te same dane mogą być przenoszone z jednej funkcji na drugą. |
Ukrywanie danych | Ukrywanie danych jest możliwe, co zapobiega nielegalnemu dostępowi funkcji z zewnątrz. | Nie ma idealnego sposobu ukrywania danych. |
Porozumiewanie się | Jeden obiekt łączy się z drugim za pomocą przekazu wiadomości. | Funkcje komunikują się z innymi funkcjami zachowując jak zwykle reguły. |
Dodanie | W razie potrzeby można dodać więcej danych lub funkcji do programu. W tym celu nie trzeba zmieniać pełnego programu. | W razie potrzeby nie można dodać więcej danych lub funkcji do programu. W tym celu pełny program musi zostać zmieniony. |
Pozwolenie | Przekazywanie komunikatów zapewnia uprawnienie dostępu do obiektu obiektu z innego obiektu. | Aby dodać nowe dane do programu, użytkownik powinien upewnić się, że funkcja na to pozwala. |
Proces | Proces tworzenia oprogramowania jest wykonywany od dołu do końca. | Proces projektowania przebiega z góry w dół. |
Przeciążenie | Przeciążenie jest możliwe w postaci przeciążenia funkcji i przeładowania operatora. | Przeciążenie nie jest możliwe. |
Dostęp | Używane są publiczne, prywatne i chronione specyfikatory dostępu. | Nie są używane żadne specyfikatory dostępu. |
Przykłady | C ++, Java. | Pascal, Fortran |
