Kluczowa różnica: Depersonalizacja jest zaburzeniem, w którym odczuwa się oderwanie od siebie. Osoba również obserwuje się jako widz w tym stanie. Z drugiej strony, derealizacja jest zaburzeniem, w którym zewnętrzny świat wydaje się dziwny i nieznany. Może również łączyć się z anomaliami percepcyjnymi.
W depersonalizacji osoba czuje się oderwana od własnego ciała i umysłu. Obejmuje wiele różnych rodzajów doznań - można czuć się niewidoczne lub nieludzkie. Osoba może również nie być w stanie rozpoznać siebie. W depersonalizacji człowiek ma wrażenie, że ciało jest nierzeczywiste lub zmienia się. Przykładem takiego stanu może być osoba, która widzi siebie, jakby oglądała film.
Zatem zarówno derealizacja, jak i depersonalizacja są przykładami zaburzeń dysocjacyjnych. Ludzie najczęściej doświadczają tych stanów z powodu PTSD lub niektórych traumatycznych wydarzeń. Ciało dąży do tego rodzaju kroku dla samozachowania. Przypadki mogą się różnić od łagodnych do poważnych.
Są one na ogół leczone za pomocą mowy i terapii poznawczo-behawioralnej. Leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe można również przepisać, jeśli dana osoba cierpi z powodu lęku, depresji itp. Uczucia te powszechnie występują w zaburzeniach lękowych, deprywacji snu, depresji klinicznej i zaburzeniach lękowych. Przewlekła derealizacja jest często postrzegana jako objaw zaburzenia depersonalizacji.
Porównanie między derealizacją a depersonalizacją:
Derealization | Depersonalizacja | |
Definicja | Zaburzenie, w którym zewnętrzny świat wydaje się dziwny i nieznany. Może również łączyć się z anomaliami percepcyjnymi | Zaburzenie, w którym człowiek czuje się oderwany od siebie. Osoba również obserwuje się jako widz |
Powszechnie używane terminy opisu | Senność, przytępione zmysły, stan snu, itp. | Lalka jak, robot podobny, pusty, dwuwymiarowy |
Niektóre objawy |
|
|