Kluczowa różnica: najczęściej używanymi znakami interpunkcyjnymi są przecinek i średnik; oba brzmią podobnie, ale są używane w różnych kontekstach. Przecinek jest używany do łączenia komponentów, a średnik służy do oddzielania komponentów.

Słowo przecinek pochodzi od greckiej komma, co oznacza coś odciętego lub krótką klauzulę.

Przecinki są również używane w łączeniu dwóch niezależnych klauzul. Powinny być używane razem z koniunkcją, taką jak i, ale, dla, lub, jeszcze, tak, jeszcze . Działa jako dostawca break podczas czytania dowolnych zdań. Pokazuje łączność między dwiema zależnymi formami.

Na przykład: jadłem jedzenie , piłem wodę i kładłem się spać.

Tutaj trzy działania są połączone ze sobą za pomocą przecinka. Zależność działań na sobie nawzajem jest odzwierciedlona.

Słowo " średnik" oznacza znak interpunkcyjny używany do "rozdzielenia dwóch części złożonego zdania", gdy nie są połączone przez koniunkcję.

Średnik służy jako separator między dwiema niezależnymi lub niezależnymi treściami. Średniki są używane, aby pokazać różnicę dotyczącą tej samej treści lub tematu. Średnik dodaje odmiany do treści. Czasami jest też używany do dołączania do treści.

Są również używane do pokazania zależności między dwiema klauzulami za pomocą koniunkcji. Działają one zarówno jako separator, jak i złącze. Pokazują łączność między czasownikiem, tematem i predykatem. Są one w większości napisane przed warunkami. Średniki są zwykle używane do łączenia dwóch zdań, które są niektórymi związanymi, ale nie bezpośrednio ze sobą powiązanymi.

Na przykład: "Drzewo bananowe w ogóle nie jest drzewem , to największe ziele świata".

Tutaj jakość zioła bananowego jest podświetlona jako duża i jest również ogólnie porównywana do drzewa, więc łączność jest pokazana za pomocą średnika.

Porównanie między przecinkiem a średnikiem: