Kluczowa różnica: Chlor jest pierwiastkiem i ma liczbę atomową 17. Należy on do grupy halogenowej i jest drugim najlżejszym fluorowcem po atomie fluoru. Jest to silny środek utleniający. Wybielacz to dowolna substancja chemiczna stosowana w celu usunięcia zabarwienia, dezynfekcji lub wybielenia przedmiotów.

Słowo "bleach" jest powszechnie słyszalne w całym domu i jest wykorzystywane do różnych celów. Chlor jest również związany z wybielaczem i jest często używany zamiennie z wybielaczem. Chlor jest ważnym składnikiem używanym do wybielania, jednak różni się od wybielacza i tych dwóch słów nie należy używać zamiennie.

Chlor jest pierwiastkiem i ma liczbę atomową 17. Należy on do grupy halogenowej i jest drugim najlżejszym fluorowcem po atomie fluoru. Chlor ma najwyższe powinowactwo elektronowe i trzecią najwyższą elektroujemność wszystkich pierwiastków; z tego powodu chlor jest silnym utleniaczem. Wolny chlor jest rzadko spotykany na Ziemi i zwykle jest wynikiem bezpośredniego lub pośredniego utleniania przez tlen. Najczęstszym i najstarszym znanym związkiem chloru jest chlorek sodu (lub sól kuchenna), który istnieje od czasów starożytnych. Prawie cały chlor na Ziemi znajduje się w postaci chlorku w różnych wiązaniach jonowych. Jest to drugi najbogatszy chlorowiec i 21. najobficiej występujący pierwiastek chemiczny w skorupie ziemskiej.

Przy standardowej temperaturze i ciśnieniu dwa atomy chloru tworzą dwuatomową cząsteczkę Cl2, co powoduje powstanie żółtozielonego gazu o silnym, ostrym i wyraźnym zapachu. Połączenie między dwoma atomami chloru jest słabe, co powoduje, że gaz jest bardzo reaktywny. Chociaż chlor elementarny jest żółto-zielony, jon chlorkowy nie ma barwy ani w minerałach, ani w roztworach. Mimo, że sól i sól kamienna były używane już w 3000 roku pne, chlor nie był uznawany za gaz do 1630 roku przez belgijskiego chemika i lekarza Jana Baptist van Helmont.

Chlor jest wykorzystywany w wielu różnych zastosowaniach do różnych zastosowań. Jest najczęściej stosowany jako aktywny składnik w wybielaczu. Stosuje się go do produkcji tworzyw sztucznych, rozpuszczalników do czyszczenia na sucho i do odtłuszczania metali, tekstyliów, agrochemikaliów i farmaceutyków, insektycydów, barwników, domowych środków czyszczących itp. Jest również stosowany do produkcji poliwęglanów, poliuretanów, silikonów, politetrafluoroetylenu, karboksymetylocelulozy i tlenek propylenu. Chlor stosuje się również w celu leczenia i dezynfekowania wody i dostosowania jej do spożycia przez ludzi. Wykazano, że woda poddana działaniu chloru zapobiega rozprzestrzenianiu się chorób przenoszonych przez wodę. Chlor służy również do sanityzacji basenów oraz jako etap dezynfekcji w oczyszczaniu ścieków.

Chlor można znaleźć w takich lekach, jak malaria, alergie, depresja, cukrzyca, zapalenie stawów, choroby serca, infekcje, leki uspokajające, leki przeciwbólowe, leki na przeziębienie i alergie. Rozcieńczony chlor jest również stosowany jako pestycyd. PVC (polichlorek winylu) służy do produkcji odzieży, podłóg, kabli elektrycznych, elastycznych węży i ​​rur, figurek (rzeźb), łóżek wodnych i nadmuchiwanych konstrukcji. Chlor w postaci gazowej jest niebezpieczny dla układu oddechowego, a nadmierne spożycie silnego chloru może spowodować zapalenie płuc i / lub śmierć.

Wybielacz to dowolna substancja chemiczna stosowana w celu usunięcia zabarwienia, dezynfekcji lub wybielenia przedmiotów. Proces bielenia istnieje od tysięcy lat, a stare metody obejmowały wodę i suszenie pod słońcem w celu wybielenia tkaniny. Wybielanie za pomocą chemikaliów odkryto w XVIII wieku, a chlor był podstawą zwykłych wybielaczy. Najczęstszym obecnie istniejącym wybielaczem jest podchloryn sodowy (powszechnie znany jako "wybielacz") i podchloryn wapnia (proszek wybielający).

Odkrycie chloru odegrało ważną rolę w tworzeniu chemicznych środków wybielających. Francuskim naukowcom, Claude'owi Bertholletowi i Antoine Germainowi Labarraque, często przypisuje się odkrycie wybielacza. Berthollet uznał, że chlor może być używany do wybielania tkanin i tworzenia podchlorynu sodu, podczas gdy Labarraque odkrył, że podchloryn sodu i podchloryn wapnia mogą być również stosowane do dezynfekcji oprócz bielenia. Szkocki chemik i przemysłowiec Charles Tennant produkuje podchloryn wapnia.

Najbardziej powszechnymi dostępnymi na rynku wybielaczami są podchloryn sodu i podchloryn wapnia, które są wytwarzane przy użyciu chloru. Inne wybielacze obejmują nadtlenek wodoru, nadwęglan sodu, nadboran sodu, kwas nadoctowy i ozon. Te wybielacze są również wykorzystywane do wytwarzania produktów papierniczych, w tym papieru gazetowego. W przemyśle spożywczym stosuje się wybielacze organiczne, takie jak nadtlenek benzoilu i bromiany, do bielenia i dojrzewania mąki. Wybielacze są powszechnie stosowane w gospodarstwach domowych w celu wybierania ubrań, usuwania plam i jako środek dezynfekujący.