Kluczowa różnica: Koagulacja oznacza zwijanie; w zasadzie dotyczy to procesu chemicznego, w którym zachodzi destabilizacja nierozpuszczalnych cząstek. Cząstki te tworzą grudki za pomocą koagulanta. Z drugiej strony, flokulacja oznacza tworzenie kłaczków. Można go opisać jako fizyczny lub mechaniczny proces, w którym skoagulowane grudki lub kłaczki są ze sobą połączone, tworząc masy jako chmura, a następnie osad.

W koagulacji siły odpowiedzialne za utrzymywanie cząstek po ich zetknięciu są zmniejszone. Flokulacja przynosi ze sobą ustalone koloidalne cząstki i tworzą one duże agregaty. Obie te techniki są stosowane w uzdatnianiu wody. W ten sposób możemy zrozumieć proces koagulacji i flokulacji za pomocą przykładów pochodzących z technik uzdatniania wody.

Woda może zawierać koloidalne ciała stałe, takie jak nierozpuszczalna materia organiczna, cząstki gliny, bakterie, plankton, małe cząsteczki zepsutego materiału roślinnego itp. Zatem do oddzielenia tych zanieczyszczeń od wody stosuje się techniki koagulacji i flokulacji.

Koagulacja jest osiągana przez neutralizację cząstek, a zatem siła odpychająca pomiędzy cząstkami jest znacznie zmniejszona. Po zastosowaniu procesu flokulacji, skoagulowane cząstki tworzą dużą aglomerację, która jest również znana jako flokulacja.

Koagulację można łatwo osiągnąć za pomocą koagulanta. W wodzie surowej można dodawać sole nieorganiczne glinu lub żelaza, które neutralizują ładunek cząsteczek odpowiedzialnych za mętność wody surowej. Sole te również ulegają hydrolizie, tworząc nierozpuszczalne osady zatrzymujące cząstki. Niektóre z typowych nieorganicznych koagulantów to siarczan glinu, ałun, siarczan żelazowy i chlorek glinu.

W flokulacji te aglomeracje zdestabilizowanych cząstek przyjmują postać dużych cząstek. Można to również osiągnąć przez dodanie organicznych polimerów rozpuszczalnych w wodzie o wysokiej masie cząsteczkowej. Z powodu tych polimerów wzrasta rozmiar kłaczków, a następnie cząsteczki osiadają. Bardzo ważne jest, aby delikatnie wymieszać środek flokulujący z małą prędkością, aby małe kłaczki mogły łatwo zlepiać się w duże cząstki i ostatecznie osiadają.

W przypadku uzdatniania wody po koagulacji następuje zazwyczaj flokulacja.

Tak więc, w odniesieniu do uzdatniania wody, oba mogą być łatwo różnicowane. Podczas koagulacji dodaje się koagulant, aby zsumować cząstki. Z drugiej strony, podczas flokulacji, roztwór miesza się delikatnie, tak że małe grudki utworzone podczas koagulacji zbierają się razem i tworzą większe grudki. Te duże kępy łatwo osiadają i dzięki temu można je rozdzielić.