Kluczowa różnica : Testowanie w trybie "white-box" jest techniką testowania oprogramowania, w której wewnętrzne działanie aplikacji, która ma być testowana, jest znane i brane pod uwagę przez testującego. Black-box testing to technika testowania oprogramowania, w której aplikacja testowanego programu nie jest znana testerowi lub nie jest brana pod uwagę.
Testowanie czarnej skrzynki to strategia testowania oparta wyłącznie na wymaganiach i specyfikacjach. Nie wymaga znajomości wewnętrznych ścieżek, struktur ani implementacji oprogramowania na testowanych aplikacjach. Ta strategia minimalizuje jednak podejście testera do wykrywania błędów lub defektów w programie testowym. Ponadto defekty nie są korygowane z powodu braku wewnętrznej znajomości aplikacji testera.
Testowanie czarnej skrzynki odbywa się na zewnętrznym poziomie systemu; sprawdza tylko, czy dane wyjściowe są poprawne dla danego wejścia. Funkcjonalności aplikacji są sprawdzane i testowane. Ponadto znajomość użytkownika dotycząca przepływu wewnętrznego lub projektu systemu nie jest wymagana, ponieważ po prostu testują system bez żadnych informacji o tym, jak system jest tworzony.
White-box testing to strategia testowania oparta na wewnętrznych ścieżkach, strukturach kodu i implementacji testowanego oprogramowania. Zwykle wymaga szczegółowych umiejętności programowania. Ta strategia pomaga w szybkim znajdowaniu błędów i usterek w porównaniu do innych metod. Daje pełny zakres testowania, zapewniając dokładnie to, co należy przetestować w aplikacji.
White-box testing wymaga dokładnego przetestowania aplikacji. Zazwyczaj obejmuje sprawdzenie przepływu danych, wyjątków i błędów. Sprawdza także obsługę usterki i porównuje wyniki z zapisanym kodem. Odnosi się do zespołu testującego lub systemu posiadającego pełną wiedzę, wraz z dostępem do wszystkich kodów źródłowych i innych dokumentów architektonicznych. Testują wewnętrzne logiki i aplikacje kodu.
Porównanie testów White-box i Black-Box:
White-box Testowanie | Black-box Testowanie | |
Definicja | Jest to metoda testowania oprogramowania, w której testerowi znana jest wewnętrzna struktura, projekt i implementacja programu. | Jest to metoda testowania oprogramowania, w której wewnętrzna struktura, projekt i implementacja programu nie są znane testerowi. |
Przetestowane przez | Robi to programista. | Robi to profesjonalny zespół testujący. |
Kodowanie wiedzy | Wymaga to znajomości wewnętrznego kodowania. | Nie wymaga to znajomości wewnętrznego kodowania. |
Dotyczyć | Zajmuje się testowaniem realizacji programu. | Nie dotyczy to struktury programu. |
Testowanie | Dotyczy to głównie niższego poziomu testów, takich jak:
| Dotyczy to głównie wyższego poziomu testów, takich jak:
|
Wiedza, umiejętności | Wiedza wdrożeniowa jest wymagana do testowania. | Wiedza wdrożeniowa nie jest wymagana do testowania. |
Podstawa testu | Przypadki testowe są oparte na projekcie szczegółów. | Przypadki testowe są oparte na wymaganych specyfikacjach. |
Czas | Jest to czasochłonne i wyczerpujące. | Jest to mniej czasochłonne i wyczerpujące. |
Test algorytmu | Jest odpowiedni do testowania algorytmów. | Nie nadaje się do testowania algorytmów. |
Metoda testowania | Domena danych i granice wewnętrzne są lepiej testowane. | Można to zrobić tylko metodą prób i błędów. |
Zalety |
|
|
Niedogodności |
|
|
