Kluczowa różnica: Klucz podstawowy nie może dopuszczać wartości NULL i można go utworzyć tylko raz w tabeli. Unikalny klucz umożliwia zerowanie i może być tworzony wiele razy w tabeli. Klucze odgrywają ważną rolę, jeśli chodzi o przechowywanie i pobieranie danych.

Klucze podstawowe i klucze unikalne mogą nie brzmieć znajomo dla większości ludzi, ale te dwa są ważnymi pojęciami, jeśli chodzi o programowanie. Jest to popularne pytanie, jeśli chodzi o wywiad na temat programowania i zadań w bazie danych. Klucze podstawowe i klucze unikatowe są niezbędnymi pojęciami, które są używane przede wszystkim w Microsoft SQL Server.

Microsoft SQL to system zarządzania relacyjnymi bazami danych opracowany przez firmę Microsoft. Jego główna funkcja obejmuje przechowywanie i pobieranie danych na żądanie innych aplikacji działających na tym samym komputerze lub na różnych komputerach w sieci.

Klucze odgrywają ważną rolę, jeśli chodzi o przechowywanie i pobieranie danych. Dane przechowywane na serwerze to seria tabel z kolumnami. Te kolumny przechowują różne rodzaje informacji i można je pobrać za pomocą instrukcji. Klucz podstawowy i klucz unikalny to dwa typy kluczy określające sposób przechowywania danych w systemie.

Obiekty w bazie danych SQL Server są zorganizowane jako tabele i indeksy i przechowywane jako zbiór stron o wielkości 8 KB. Klucze pomagają określić miejsce przechowywania informacji w bazie danych. Oba klucze różnią się od siebie. Jednak klucz podstawowy to typ unikalnego klucza. Są również podobne w funkcjach, ale oferują różne funkcje.

Klucze podstawowe są definiowane poprzez ograniczenie PRIMARY KEY i mogą być określone podczas tworzenia tabeli. W standardzie SQL klucze podstawowe mogą składać się z jednej lub wielu kolumn. Każda kolumna uczestnicząca w kluczu pierwotnym jest niejawnie zdefiniowana jako NOT NULL. Klucz podstawowy oferuje 3 główne funkcje:

Klucz podstawowy nie może dopuszczać wartości null (klucz podstawowy nie może być zdefiniowany w kolumnach, które dopuszczają wartości null).

Każda tabela nie może mieć więcej niż jeden klucz podstawowy.

W niektórych systemach baz danych klucz podstawowy tworzy domyślnie indeks klastrowany.

Unikalne klucze są podobne do kluczy podstawowych i można je zdefiniować podczas tworzenia tabeli. Unikalne klucze umożliwiają również, aby dane lub wiersze nie były powtarzane w żadnej innej tabeli. Trzy główne cechy, które oferuje wyjątkowa oferta kluczy:

Unikalny klucz może dopuszczać wartość null, ale tylko jedną (w kolumnach z wartościami zerowymi można zdefiniować unikalny klucz).

Każda tabela może mieć wiele unikalnych kluczy.

W niektórych systemach baz danych klucz unikalny tworzy domyślnie indeks nieklastrowy.

Porównanie klucza głównego i klucza unikalnego:

	Główny klucz	Unikalny klucz
Definicja	Klucz podstawowy to typ unikalnego klucza. Jest to klucz, który może migrować do innych podmiotów, aby zdefiniować relacje istniejące między tymi obiektami.	Unikalny klucz to zbiór zero, jeden lub więcej atrybutów. Wartość (y) tych atrybutów musi być unikalna dla każdej krotki (wiersza) w relacji. Wartość lub kombinacja unikalnych atrybutów klucza dla dowolnej krotki nie powinna być powtarzana dla żadnej innej krotki w tej relacji.
Użyty w	Systemy relacyjnych baz danych, takie jak MySQL, Oracle itp.	Systemy relacyjnych baz danych, takie jak MySQL, Oracle itp.
Wartości zerowe	Nie przyjmuje żadnych wartości pustych	Akceptuje tylko jedną wartość pustą w tabeli
Typ indeksu	Czy indeks klastrowany i dane w tabeli bazy danych są fizycznie zorganizowane w sekwencji indeksu klastrowego	Jest unikalnym indeksem nieklastrowym
Liczba dozwolonych kluczy	Tylko jeden klucz podstawowy w tabeli	Może mieć więcej niż jeden unikalny klucz w tabeli
Zamienny	Można przekształcić w klucz obcy w inną tabelę	Można przekształcić w klucz obcy w inną tabelę