Kluczowa różnica: Masa podzielona jest na trzy typy: masa bezwładna, aktywna masa grawitacyjna i pasywna siła grawitacji. Najpowszechniejszym typem stosowanym w fizyce jest masa bezwładna, która jest ilościową miarą odporności obiektu na przyspieszenie. W świecie nauki materia jest definiowana jako każdy obiekt, który ma masę lub objętość (zajmuje przestrzeń).
Masa i materia to ważne zasady, które są najczęściej słyszane w dziedzinie fizyki, kosmologii i astrofizyki. Ze względu na ich bliski związek, często zakłada się, że są wymienne, ale są to kompletne różne słowa o różnych znaczeniach. W porównaniu do materii, masa jest bardziej jasno zdefiniowaną koncepcją.
Masa podzielona jest na trzy typy: masa bezwładna, aktywna masa grawitacyjna i pasywna siła grawitacyjna. Najpowszechniejszym typem stosowanym w fizyce jest masa bezwładna, która jest ilościową miarą odporności obiektu na przyspieszenie. Aktywna masa grawitacyjna jest miarą wielkości siły grawitacji, która jest wywierana przez obiekt, podczas gdy pasywna siła grawitacyjna jest miarą wielkości siły grawitacyjnej, która jest doświadczana przez obiekt podczas interakcji z innym obiektem. Jednostką Międzynarodowego Systemu Jednostek (SI) używaną do oznaczenia masy jest kilogram (kg). Podczas gdy system jednostek imperialnych używa masy funta, zboża i kamienia do oznaczenia masy.
W codziennym użyciu używamy określenia "masa" jako "waga", która jest bardziej związana z materią niż masa. Masa jest faktycznie mierzona w newtownach, a nie w kg. Waga to tak naprawdę siła grawitacji działająca na ciało, podczas gdy masa jest wewnętrzną własnością, która nigdy się nie zmienia. W kategoriach laika waga obiektu może się zmieniać w zależności od otoczenia, podczas gdy masa nigdy się nie zmienia. Na przykład na Ziemi dana osoba ma masę 50 kg i wagę 491 newtonów. Ta sama osoba na Księżycu ma tę samą masę, ale waży tylko 81, 5 niutonów.
Materia i energia to dwie formy masy. Zgodnie z teorią względności Einsteina fale elektromagnetyczne mają również masę. Istnieją dwa rodzaje masy: masa spoczynkowa i masa relatywistyczna. Zgodnie z teorią masa obiektu nie zawsze pozostaje stała; masa spoczynkowa to masa przedmiotu w stanie spoczynku, a masa relatywistyczna, gdy przedmiot jest w ruchu. Masę można także przekształcić w energię, która jest wykorzystywana w wytwarzaniu energii jądrowej.
Chociaż materia nie ma właściwej definicji naukowej, pojęcie materii pochodzi od starożytnych Greków. W tamtych czasach materia była uważana za "materialną", co oznacza, że wszystko, co namacalne, było uważane za materię. W świecie nauki materia jest definiowana jako każdy obiekt, który ma masę lub objętość (zajmuje przestrzeń). Uważa się, że najstarsza prawdziwa naukowa teoria materii została zaproponowana przez Leucippus i Demokryta około roku 400 pne. Teoria "teorii cząstek materii" stwierdza, że materia nie jest ciągła, ale zbudowana jest z oddzielnych bloków.
Materia jest zwykle klasyfikowana w czterech stanach lub fazach: stałej, ciekłej, gazowej i plazmowej. Stwierdzono, że wszystkie obiekty składają się z cząsteczek, a każda cząsteczka składa się z atomu, materii atomowej, utworzonego z oddziałujących cząstek subatomowych. Jednak teoria względności Einsteina stwierdziła, że cała materia może ostatecznie przekształcić się w energię. Pokazał, że fale czasami zachowują się jak cząstki i cząstki zachowujące się jak fale. Jest to znane jako dualizm cząstek falowych. To łączy masę i energię, czyniąc je formami materii. Równanie E = mc2, gdzie E jest energią kawałka materii o masie m, razy c2 z prędkością światła do kwadratu, pokazuje, że wiele energii można uzyskać z kawałka materii.
Gdy materia jest wystarczająco nagrzana, jonizuje (lub traci elektrony), powodując emisję energii w postaci światła. Światło, które jest emitowane przez słońce i zaczyna się, jest wynikiem tej jonizacji. Substancja atomowa w niższych temperaturach może również odbijać światło, pochłaniając niektóre w określonych długościach fal, co determinuje barwy obiektów, które widzimy.
