Kluczowa różnica: Wiązanie jonowe jest wiązaniem chemicznym między dwoma odmiennymi (tj. Metalem i niemetalicznymi) atomami, w których jeden atom oddaje elektron drugiemu. Wiązanie kowalencyjne jest kolejnym silnym wiązaniem chemicznym. Odbywają się podobne atomy (tj. Dwa niemetale). W wiązaniu kowalencyjnym dwa atomy łączą się, by dzielić elektron, zamiast atomu zabierającego elektron od drugiego.

W celu utworzenia cząsteczek lub związków, atomy tworzą wiązania ze sobą. Wiązanie to proces chemiczny powstały z przyciągania między dwoma lub więcej atomami. Wiązanie chemiczne jest w rzeczywistości spowodowane siłą elektrostatyczną przyciągania między przeciwnymi ładunkami, albo między elektronami i jądrami, albo w wyniku przyciągania dipola. Siła tych wiązań chemicznych może być luźno klasyfikowana jako "silne wiązania" lub "słabe wiązania". Dwa powszechne przykłady "silnych wiązań" to wiązania jonowe i wiązania kowalencyjne.

Wiązanie jonowe jest wiązaniem chemicznym między dwoma odmiennymi (tj. Metalem i niemetalicznymi) atomami, w których jeden atom oddaje elektron drugiemu. Stąd oba atomy stają się jonami, ponieważ jeden atom ma jeden elektron mniej, a drugi ma dodatkowy. Jon metalu, który stracił elektron, ma ładunek dodatni. Jon niemetaliczny, który uzyskał elektron, ma ładunek ujemny. Gdy przeciwieństwa się przyciągają, jony te są silnie przyciągane do siebie, tak silnie, że stają się związane.

Związki jonowe są zwykle w postaci ciał stałych, tj. Soli. Są dobrze rozpuszczalne w wodzie i mają wysoką temperaturę topnienia. Gdy są w wodzie, mają również wysokie przewodnictwo elektryczne.

Wiązanie kowalencyjne jest kolejnym silnym wiązaniem chemicznym. Odbywają się podobne atomy (tj. Dwa niemetale). W wiązaniu kowalencyjnym dwa atomy łączą się, by dzielić elektron, zamiast atomu zabierającego elektron od drugiego. Wiązanie kowalencyjne jest stabilną równowagą sił przyciągających i odpychających pomiędzy dwoma atomami, gdy dzielą one elektron. Wiązania kowalencyjne można dalej klasyfikować na pojedyncze, podwójne i potrójne wiązania kowalencyjne odpowiadające liczbie elektronów podzielonych. Każdy wspólny elektron tworzy jedno wiązanie.

Łączenie kowalencyjne obejmuje wiele rodzajów oddziaływań, w tym wiązanie σ, wiązanie π, wiązanie metalu z metalem, oddziaływania agostowe i wiązania trójczrodkowe w trzech środkach. Kiedy atom ma elektron w swojej zewnętrznej skorupie, a inne atomy wymagają elektronu, aby wypełnić swoją zewnętrzną powłokę, dwa atomy razem, aby dzielić elektron. W związku z tym oba atomy mają pełną zewnętrzną powłokę i odpowiednio stabilną konfigurację elektroniczną.

Wiązania chemiczne są tak wykonane, że atom może mieć pełną powłokę zewnętrzną, ponieważ pełna skorupa zewnętrzna oznacza stabilną konfigurację elektroniczną. W wiązaniu jonowym, gdy atom metalu ma pojedynczy elektron w swojej zewnętrznej powłoce, a niemetal potrzebuje elektronu, aby uzupełnić swoją zewnętrzną powłokę, atom metalu daje elektronowi niemetal. Podobnie, w wiązaniu kowalencyjnym dzielą one elektron równomiernie.

	Wiązanie jonowe	Wiązanie kowalencyjne
Definicja	Więź chemiczna między dwoma odmiennymi atomami, w których atom oddaje elektron drugiemu.	Wiązanie kowalencyjne jest wiązaniem chemicznym, które obejmuje dzielenie się elektronów między dwoma podobnymi atomami.
Występowanie	Metal i niemetal	Dwa niemetale
Biegunowość	Wysoki	Niska
Kształt cząsteczki	Bez określonego kształtu, struktury kratowe	Określony kształt
Przewodnictwo elektryczne	Wysoki	Zwykle żaden
Przewodność cieplna	Wysoki	Zwykle niski
Temperatura topnienia substancji	Różni się, ale zwykle jest wyższy niż związki kowalencyjne	Różni się, ale zwykle jest niższy niż związki jonowe
Temperatura wrzenia substancji	Wysoki	Różni się, ale zwykle jest niższy niż związki jonowe
Rozpuszczalność w wodzie	Wysoki	Różni się, ale zwykle jest niższy niż związki jonowe
Stan substancji w temperaturze pokojowej	Zwykle solidny	Stałe, ciekłe, gazowe