Łoś

Caribou

Klasyfikacja naukowa

Animalia - Chordata - Mammalia - Artiodactyla - Ruminantia - Cervidae - Cervinae - Cervus

Animalia - Chordata - Mammalia - Artiodactyla - Cervidae - Capreolinae - Rangifer

Gatunki

Cervus canadensis

Rangifer tarandus

Podgatunek

Liczne podgatunki - sześć z Ameryki Północnej i cztery z Azji

Chociaż jest powszechny i ​​liczne, niektóre z jego podgatunków są rzadkie, a przynajmniej jeden z nich już wyginął. Renifery mają kilka podgatunków z odmianami zależnymi od położenia geograficznego. Istnieją jednak dwa główne typy reniferów w zależności od ekosystemu, który zamieszkują znani jako renifer Tundra (sześć podgatunków) i renifer z lasu (trzy podgatunki).

Alternatywne nazwy

Wapiti w Europie; w Eurazji łoś odnosi się do Alces alces, np. Moose. Podgatunek azjatycki jest czasem określany jako maral.

Renifery w Europie

Stan ochrony

Najmniejszej troski

Najmniejszej troski

Siedlisko

Las i skraj lasu

Regiony arktyczne i subarktyczne

Znalezione w

Przede wszystkim w zachodniej Ameryce Północnej i wschodniej Azji. Zostały wprowadzone w Argentynie, Australii i Nowej Zelandii.

Północne regiony Ameryki Północnej, Europy, Azji i Grenlandii.

Dieta

Trawy, rośliny, liście i kora. Latem, łoś je prawie bez przerwy, spożywając codziennie od 4 do 7 kilogramów (8, 8 i 15 funtów).

Głównie jedzą porosty w zimie, zwłaszcza mech reniferowy. Jednak jedzą też liście wierzb i brzóz, a także turzycy i traw. Istnieją pewne dowody sugerujące, że czasami będą również żywić się lemingami, arktycznymi przyprawami i ptasimi jajami.

Charakterystyka

Populacje różnią się co do kształtu i wielkości poroża, wielkości ciała, ubarwienia i zachowania godowego. Badania DNA podgatunku euroazjatyckiego ujawniły, że zmiany w rozwoju rogów, grzyw i zrazów są oparte na "czynnikach związanych ze stylem życia związanych z klimatem". W Ameryce Północnej samce są nazywane bykami, a samice nazywane są krowami. W Azji czasami używa się jelenia i łania. Łosie mają czterokomorowy żołądek podobny do bydła.

Renifery różnią się znacznie pod względem koloru i wielkości. Uważa się, że renifery są jedynymi ssakami, które mogą widzieć światło ultrafioletowe. Podobnie jak łoś, renifery mają wyspecjalizowane noski z nosowymi małżowinami nosowymi, które znacznie zwiększają powierzchnię w nozdrzach. Napływające zimne powietrze jest ogrzewane przez ciepło ciała zwierzęcia przed wejściem do płuc, a woda jest skraplana z wydychanego powietrza i wychwytywana przed wydechem jelenia. Jest on następnie używany do nawilżania suchego powietrza i jest prawdopodobnie absorbowany przez błony śluzowe do krwi. Renifery mają czterokomorowy żołądek.

Futro

Mają czerwonawy odcień do koloryzacji włosów, a także duże, płowożółte łaty i mniejsze ogonki. W czasie jesieni łosie mają grubsze owłosienie, które pomaga je izolować podczas zimy. Na początku lata zrzucono ciężki zimowy płaszcz.

Kolor futra różni się znacznie, zarówno indywidualnie, jak i zależnie od pory roku i podgatunku. Populacje północne, które zazwyczaj są stosunkowo małe, są bielsze, podczas gdy populacje południowe, które zazwyczaj są stosunkowo duże, są ciemniejsze. Płaszcz ma dwie warstwy futra: gęsty wełniany podszerstek i długowłosy płaszcz składający się z wydrążonych, wypełnionych powietrzem włosów.

Poroże

Tylko samce mają poroże. Poroże jelenia (męskie) może sięgać 4 stóp (1, 2 metra) nad głowę, tak że zwierzę ma 9 stóp (2, 7 metra) wysokości. Łosie byka gubią poroża w marcu, odrastają w maju.

Obie płcie wyrastają z poroża, choć są zazwyczaj większe u samców. Istnieje jednak kilka populacji, w których samice zupełnie nie mają poroża. W populacjach skandynawskich poroża starych samców odpadają w grudniu, młode samce odpadają wczesną wiosną, a samice odpadają w lecie. W największych wyścigach poroże dużych mężczyzn może mieć szerokość do 100 cm (39 cali) i 135 cm (53 cale) długości wiązki. Mają największe poroże w stosunku do wielkości ciała wśród żywych gatunków jeleniowatych.

Kopyta

Posiada parzystą liczbę palców u każdej stopy, podobnie jak u wielbłądów, kóz i bydła.

Kopyta reniferów dostosowują się do pory roku: latem, kiedy tundra jest miękka i mokra, podpórki stają się gąbczaste i zapewniają dodatkową przyczepność. W zimie klocki kurczą się i zaciskają, odsłaniając obręcz kopyta, która wbija się w lód i pokrywa śnieg, aby zapobiec zsuwaniu się. Pozwala im to również na kopanie w śniegu ulubionego jedzenia, rodzaju porostu znanego jako mech reniferowy.

Średnia długość życia

8 do 12 lat na wolności, 20 lat lub więcej w niewoli.

15 lat na wolności

Rozmiar

Wysokość na ramieniu, od 4 do 5 stóp (1, 2 do 1, 5 m)

4 do 5 stóp (1, 2 do 1, 5 m) na ramieniu

Waga

Od 325 do 1100 funtów (od 147 do 499 kg)

240 do 700 funtów (od 109 do 318 kg)

Nazwa grupy

Banda

Stado

Zachowanie

Dorosłe łosi zwykle przebywają w grupach osób tej samej płci przez większą część roku. W okresie godowym, znanym jako ruta, dojrzałe byki rywalizują o względy krów i będą próbowały bronić kobiet w haremie. Zrytualizowane zachowania godowe obejmują pozerstwo, zapaśnictwo poroże (sparing) i bugling, głośne serie wokalizacji, które ustanawiają dominację nad innymi samcami i przyciągają kobiety. Byki wykopują również dziury w ziemi, w których oddają mocz i toczą swoje ciało. Mocz wchłania się we włosy i nadaje im wyraźny zapach, który przyciąga krowy.

Gody występują od końca września do początku listopada. Mężczyźni walczą o dostęp do kobiet. Dwaj mężczyźni zamykają sobie wzajemnie poroże i próbują odepchnąć się nawzajem. Najbardziej dominujące samce mogą zebrać aż 15-20 samic, z którymi mogą się kojarzyć. Samiec przestanie jeść w tym czasie i straci wiele zasobów ciała.

Reprodukcja

Samice łosi mają krótki cykl rui tylko jeden dzień lub dwa, a krycie zwykle wymaga kilkunastu lub więcej prób. Samice mogą produkować jedno i, bardzo rzadko, dwa potomstwo jednocześnie. Okres ciąży wynosi od 240 do 262 dni, a potomstwo waży od 15 do 16 kilogramów (33 i 35 funtów). Cielęta rodzą się cętkowane, jak to często bywa u wielu gatunków jeleniowatych, a do końca lata tracą plamy.

Renifery są hodowcami sezonowymi. Okres lęgowy lub rutynowy zwykle rozpoczyna się na początku września, trwając od 3 do 4 tygodni. Okres ciąży wynosi około 7 miesięcy (210 - 220 dni). Cielęta mogą urodzić się w maju lub czerwcu. Po 45 dniach cielęta mogą paść się i karmić, ale dalej ssą do jesieni i uniezależniają się od swoich matek.

Migracja

Podobnie jak w przypadku wielu gatunków jeleni, zwłaszcza tych w regionach górskich, łoś wędruje do obszarów położonych wyżej na wiosnę, po wycofujących się śniegach, oraz w przeciwnym kierunku w czasie jesieni. Presja myśliwska wpływa również na migrację i ruchy.

Niektóre populacje północnoamerykańskiego karibu migrują najdalej od jakiegokolwiek lądowego ssaka, podróżując do 5000 km (3 100 mil) rocznie i zajmując 1 000 000 km2 (390 000 ²). Zwykle podróżując około 19-55 km (12-34 mil) dziennie podczas migracji, karibu może pracować z prędkością 60-80 km / h (37-50 mph).

Zastosowania komercyjne

Ełk jest trzymany w niewoli lub uprawiany, do polowań, produkcji mięsa i aksamitu. Łosie nie są na ogół zbierane do produkcji mięsa na dużą skalę. Porcelanowy aksamit jest stosowany w medycynie wschodnioazjatyckiej. Skóry łososiowe są używane od tysiącleci do nakrycia głowy, kocy, odzieży i obuwia. Współczesne zastosowania są bardziej dekoracyjne, ale nierzadkie są łosiowe buty, rękawiczki i paski.

Polowanie na renifery i wypasanie udomowionych reniferów (na mięso, skóry, poroża, mleko i transport) są ważne dla kilku ludów arktycznych i subarktycznych.

Kulturalny

Łosie odegrały ważną rolę w historii kulturowej wielu narodów. Piktogramy i petroglify łosi zostały wykute w klify tysiące lat temu. Łoś odegrał duchową rolę w społeczeństwie Lakota.

Renifery są dobrze znane dzięki mitowi, w którym sanie Świętego Mikołaja są ciągnięte przez latającego renifera.