Kluczowa różnica: Jaźń i ego to zupełnie inne terminy w zależności od tego, jaką definicję podążasz. Naukowo, ego jest po prostu ludzką naturą i nie jest złem, ale usprawiedliwia to, co uważa za słuszne, podczas gdy w religii i duchowości jest uważane za zło i pomniejsza prawdziwą jaźń człowieka. Podobnie, jaźń jest uważana za wyjątkowość lub indywidualność osoby naukowo; jednak w duchowości jest to jedno prawdziwe ja człowieka lub ich połączenie z Bogiem.

Ego i jaźń to dwie koncepcje, które są przedmiotem dyskusji zarówno w nauce, jak i religii. Te dwa pojęcia mają zupełnie inne znaczenie w obu segmentach. Zgodnie ze strukturalnym modelem psychiki Zygmunta Freuda, ego jest zorganizowaną, realistyczną częścią umysłu i "dąży do zadowolenia popędu id w realistyczny sposób, który przyniesie korzyści w dłuższej perspektywie, niż przyniesie smutek". Jeśli chodzi o religię i duchowość, ego uważa się za złego faceta, który próbuje i kieruje cię na złą drogę. To właśnie wymaga gratyfikacji i aprobaty.

Ego jest definiowane na trzy różne sposoby w trzech różnych segmentach, z definicjami różniącymi się pod względem psychologii, religii i duchowości. W psychologii Zygmunt Freud stworzył model strukturalny psychiki i podzielił go na trzy główne części: id, ego i super-ego. Mówi się, że ego działa zgodnie z zasadą rzeczywistości, dzięki której stara się zadowolić popędu id. Freud oświadczył również, że ego "próbuje pośredniczyć między id a rzeczywistością, często jest zmuszane do maskowania Ucs. [Nieprzytomny] polecenia id z własnymi szt. [Nieuświadomione] racjonalizacje, aby ukryć konflikty id z rzeczywistością, aby wyznać ... dostrzegać rzeczywistość nawet wtedy, gdy id jest sztywny i nieustępliwy. " Ego jest zorganizowaną częścią osobowości, która obejmuje funkcje obronne, percepcyjne, intelektualno-poznawcze i wykonawcze. Początkowo Freud używał słowa ego, by zdefiniować siebie, ale zmienił je później, by odnieść się do funkcji psychicznych, takich jak osąd, tolerancja, testowanie rzeczywistości, kontrola, planowanie, obrona, synteza informacji, funkcjonowanie intelektualne i pamięć.

W przeciwieństwie do definicji Freuda religia i duchowość uważają ego za negatywny termin. Ego jest rozpatrywane w związku z dumą. W hinduizmie i buddyzmie ego jest uważane za tożsamość nad tożsamością, tak ludzie postrzegają siebie. Uważa się, że Ego jest bardziej czasowe, gdzie jest teraz tworzone. Ludzie i tylko pewna liczba zwierząt uważa się za ego. Uważa się, że Ego odrzuca "spontaniczną tożsamość osoby". Jeśli chodzi o duchowość, ego uważa się za zmysł jednostki, który wierzył, że jest człowiekiem i wierzy, że musi walczyć o siebie, ale jest nieświadomy i nieświadomy swojej prawdziwej natury. Wiele tradycji stara się rozwiązać ego, pozwalając prawdziwej naturze człowieka wyjść. Termin ten był uważany za oświecenie, nirwanę, fanę, obecność i "tu i teraz".

Podobnie do ego, ja także ma różne definicje. Jaźń jest w zasadzie indywidualną osobą jako przedmiotem swojej własnej refleksyjnej świadomości. Jaźń jest przedmiotem ciągłej debaty i prowadzone są na niej różne badania filozofów i psychologów. Pod względem filozofii, jaźń jest opisem tego, jak lub czym dokładnie jest osoba. To cechy, które czynią osobę indywidualną lub niepowtarzalną. Jaźń jest uważana za źródło świadomości, rzecz, która jest odpowiedzialna za myśli i działania jednostki lub jego naturę. W psychologii badanie jaźni koncentruje się na poznawczej i afektywnej reprezentacji tożsamości osoby. Jest uważany za rozróżnienie między "ja" subiektywnym znawcą, a "ja" obiektem, który jest znany. Uważa się, że Jaźń stanowi integralną część ludzkiej motywacji, poznania, afektu i tożsamości społecznej.

Pod względem religii i duchowości, jaźń jest uważana za połączenie z własną świadomością, wyższą istotą lub Bogiem. Jest to mały głos, który kieruje naszymi działaniami z dnia na dzień, mówiąc nam, co robić, a czego nie. Jaźń jest podzielona na dwie różne rzeczy: ego lub swoje prawdziwe ja. Ego jest uważane za powierzchowne lub uczone, podczas gdy prawdziwe ja jest zawsze w tobie. Uważają oni, że patrzą na siebie poprzez eliminowanie ego, co skutkuje tym, że osoba w końcu patrzy na swoje prawdziwe ja i osiąga nirwanę lub oświecenie. Jaźń jest uważana za głos rozsądku, który mówi ludziom, że kradzież jest zła, nie należy być wrednym itd. Poczucie własnej wartości jest ogromną częścią jaźni; tak postrzegasz siebie we własnych oczach. Wyższa samoocena powoduje, że dana osoba jest prawdziwa, podczas gdy niższe poczucie własnej wartości jest uważane za ego odgrywające rolę.

Jaźń i ego to zupełnie inne pojęcia w zależności od tego, jaką definicję podążasz. Naukowo, ego jest po prostu ludzką naturą i nie jest złem, ale usprawiedliwia to, co uważa za słuszne, podczas gdy w religii i duchowości jest uważane za zło i pomniejsza prawdziwą jaźń człowieka. Podobnie, jaźń jest uważana za wyjątkowość lub indywidualność osoby naukowo; jednak w duchowości jest to jedno prawdziwe ja człowieka lub ich połączenie z Bogiem.