Kluczowa różnica: DVD-R i DVD + R to typy formatów DVD do nagrywania. Główną różnicą między tymi dwoma formatami jest podstawowa technologia zastosowana w każdym z nich do określenia położenia wiązki laserowej na dysku.
Format DVD-R został opracowany przez firmę Pioneer w 1997 roku. Obsługuje ją teraz Forum DVD, w skład którego wchodzą Pioneer, Toshiba, Hitachi i Panasonic. Format DVD + R został wprowadzony przez koalicję korporacji pod przewodnictwem Sony i Philipsa w 2002 roku. Format DVD + R jest obsługiwany przez Sony, Philips, Hewlett-Packard, Ricoh i Yamaha.
Dlatego format DVD + R jest nowszy niż format DVD-R i jest nieco droższy niż ten drugi. Jednak oba są dość podobne. Mają taką samą pojemność pamięci 4, 7 GB. Są one dostępne w wersji dwuwarstwowej z 8, 5 GB pamięci masowej. Dyski DVD są zwykle używane do przechowywania nieulotnych danych lub aplikacji wideo.
Oba są formatem jednokrotnego zapisu, co oznacza, że po wypaleniu danych na dysku DVD, zamrożone z tymi informacjami. Informacji nie można zmienić ani usunąć. W przeciwieństwie do płyt DVD wielokrotnego zapisu, które obejmują płyty DVD-RW, DVD + RW i DVD-RAM, które można wielokrotnie nagrywać i usuwać.
Główną różnicą między tymi dwoma formatami jest podstawowa technologia zastosowana w każdym z nich do określenia położenia wiązki laserowej na dysku. DVD-R wykorzystuje system LPP do śledzenia i regulacji prędkości. LPP oznacza "Land Pre Pit". Oznacza to, że dyski DVD-R używają małych śladów wzdłuż rowków w dyskach, nazywanych prepozycjami lądowymi, w celu określenia pozycji lasera.
Format DVD + R wykorzystuje ulepszony system ADIP. ADIP oznacza "Address In Pregroove", co oznacza, że DVD mierzy "częstotliwość falowania", gdy laser porusza się w kierunku dysku. Dzięki temu format DVD + R jest dokładniejszy przy wyższych prędkościach.
Co więcej, format DVD + R ma bardziej solidny system zarządzania błędami niż DVD-R. Oznacza to, że DVD + R pozwala na dokładniejsze zapisywanie multimediów na DVD. Jest to niezależne od jakości mediów. Ponadto, DVD + R ma bardziej dokładne metody łączenia sesji, co skutkuje mniejszą ilością uszkodzonych dysków niż DVD-R.
Ze względu na różne formy odczytywania dysku, różne formaty dysków nie są kompatybilne. Oznacza to, że DVD-R nie może zostać odczytane lub zapisane przez odtwarzacz DVD + R i na odwrót.
Jednak napędy hybrydowe są obecnie powszechnie dostępne. Napędy hybrydowe są oznaczone jako "DVD ± R", ponieważ mogą odczytywać oba formaty. Dlatego dyski są teraz obsługiwane przez większość napędów DVD-ROM i nagrywarek DVD. Dotyczy to również odtwarzaczy DVD.
