Kluczowa różnica: wyświetlacze LCD działają z wykorzystaniem ciekłych kryształów umieszczonych pomiędzy dwoma filtrami polaryzacyjnymi i dwoma przezroczystymi elektrodami. DLP używa serii lusterek umieszczonych na chipie, które działają jak piksele. Ekrany LCD są bardziej chude, zużywają więcej energii i mają lepszy kąt widzenia w porównaniu do DLP. Natomiast DLP są tańsze, mają szerszą gamę kolorów i mają dłuższą żywotność. LCD może cierpieć na wypalenie, podczas gdy DLP cierpią z powodu "efektu tęczy".

Cyfrowe przetwarzanie światła (DLP) i wyświetlacz ciekłokrystaliczny (LCD) to dwa rodzaje technologii wyświetlania używanych w projektorach. Prawie wszystkie współczesne projektory wykorzystują jedną z tych technologii i można je również znaleźć w telewizorach i monitorach komputerowych.

Wyświetlacze LCD działają z wykorzystaniem ciekłych kryształów umieszczonych między dwoma filtrami polaryzacyjnymi i dwoma przezroczystymi elektrodami. Kiedy prąd przepływa, ciekłe kryształy działają jak piksele, albo blokują światło, albo pozwalają mu przejść. Ciekłe kryształy nie emitują własnego światła i dlatego wymagają zewnętrznego oświetlenia. W projektorze LCD światło jest wysyłane z lampy metalohalogenkowej przez pryzmat i serię filtrów do trzech różnych szklanych paneli (jeden czerwony, jeden niebieski i jeden zielony), który decyduje o tym, czy światło jest dozwolone, czy zablokowane.

Z drugiej strony, DLP używa serii lusterek umieszczonych na chipie, które działają jak piksele. Technologia DLP została opracowana przez firmę Texas Instrument w 1987 roku. Układ DLP składa się z około 2 milionów zamontowanych na zawiasach mikroskopijnych lusterek i jest połączony z cyfrowym sygnałem wideo lub graficznym, źródłem światła, obiektywem projekcyjnym i filtrem kolorów. Aby utworzyć obraz, układ DLP zamontowany za pomocą lusterek jest pochylony w stronę źródła światła (ON) lub od niego (OFF). Szybkie przechylenie tworzy jasny lub ciemny piksel na powierzchni, a kolor jest dodawany za pomocą koła kolorów. Ta technologia jest najczęściej stosowana w projekcji kina cyfrowego.

Wydajność jest kilka różnic między nimi, ekrany LCD są bardziej chude, zużywają więcej mocy i mają lepszy kąt widzenia w porównaniu do DLP. Natomiast DLP są tańsze, mają szerszą gamę kolorów i mają dłuższą żywotność. LCD może cierpieć

wypalenie, podczas gdy DLP cierpią z powodu "efektu tęczy". Efekt tęczy pojawia się, gdy na ekranie pojawia się kolorowa smużka, gdy dana osoba odwraca wzrok od ekranu, a następnie szybko spogląda wstecz. Wynika to z obracającego się koła kolorów i eliminowane jest za pomocą trójpłynowych projektorów.