Kluczowa różnica: Komórka alfa jest odpowiedzialna za syntezę i wydzielanie hormonu peptydowego glukagonu, który podwyższa poziomy glukozy we krwi. Komórka beta to komórka endokrynna odpowiedzialna za produkcję, przechowywanie i uwalnianie insuliny.
Wysepka Langerhansa jest specyficznym regionem trzustki, który zawiera komórki endokrynne. Region ten został odkryty przez niemieckiego patologa, Paula Langerhansa w wieku 22 lat, w 1869 roku. Istnieje około miliona wysepek rozsianych po trzustce zdrowego dorosłego człowieka. Te wysepki mają około 0, 2 mm średnicy i są oddzielone od otaczającej trzustki cienką włóknistą kapsułką tkanki łącznej.
Komórki alfa i komórki beta znajdują się na wysepce Langerhansa i odpowiadają za różne procesy. Komórka alfa, znana również jako komórka α, jest komórką endokrynną, która jest odpowiedzialna za syntezę i wydzielanie hormonu peptydowego glukagonu, który podwyższa poziom glukozy we krwi. Komórki te stanowią 33-46% ludzkich komórek wyspowych w ciele.
W celu podniesienia poziomu glukozy we krwi, glukagony wiążą się z receptorami na hepatocytach (komórkach wątroby) lub komórkach nerkowych. Wiązanie powoduje aktywację enzymu znanego jako fosforylaza glikogenu wewnątrz hepatocytów. Enzym ten hydrolizuje glikogen do glukozy.
Komórka beta, również zapisana jako komórka β, jest komórką endokrynną odpowiedzialną za produkcję, przechowywanie i uwalnianie insuliny. Insulina jest hormonem odpowiedzialnym za obniżenie stężenia glukozy we krwi. Kolejną rolą komórek beta, oprócz wytwarzania i przechowywania insuliny, jest szybka reakcja na wzrost stężenia glukozy we krwi i uwalnianie insuliny w celu zmniejszenia stężenia. Oprócz insuliny komórki beta wytwarzają również inne hormony, takie jak peptyd C i Amylin. Peptyd C pomaga zapobiegać neuropatii i innym objawom cukrzycy związanym z pogorszeniem stanu naczyń, podczas gdy amylina jest odpowiedzialna za spowolnienie tempa wnikania glukozy do krwiobiegu.
Komórki beta stanowią 65-80% komórek w wysepkach. Kontrola wydzielania insuliny odbywa się za pomocą kanałów jonowych wapnia i wrażliwych na ATP potasowych kanałów jonowych. Kanały jonowe potasowe wrażliwe na ATP są normalnie otwarte, podczas gdy jonowe kanały wapniowe są zamknięte. Kiedy jony potasu dyfundują z ich komórek, powodują, że wnętrze komórki staje się bardziej ujemne i tworzy potencjalną różnicę na powierzchni błony. Gdy stężenie glukozy jest wysokie poza komórkami, cząsteczki przemieszczają się do komórki poprzez ułatwioną dyfuzję. Ponieważ komórki beta wykorzystują glukokinazę do katalizowania pierwszego etapu glikolizy, metabolizm występuje tylko wokół fizjologicznego poziomu glukozy we krwi i powyżej. Metabolizm glukozy wytwarza ATP, który zwiększa stosunek ATP do ADP.